İnceleme ♥ Mad Father

 /!\ Dikkat, spoiler çıkabilir. /!\

Uzun bir aradan sonra yeni bir korku oyunu ile karşınızdayım. RPGMaker veya indie oyunları seviyorsanız Mad Father'ı mutlaka duymuşsunuzdur. On bir yaşındaki Aya Drevis'in malikanesinde hayaletler görmesiyle başlayan oyun sizi yer yer delirtip, yer yer güldürüyor.

Oyun orijinal ve remake olarak iki versiyona ayrılmış, remake olanın görselliği çok daha iyi ama ben orijinal versiyonunu oynayıp bitirdim, haliyle remake'e ekstra hikaye elementleri eklendiyse bunlardan haberim yok. Kontrolleri basit, hikayesi çok muhteşem olmasa da ilgi çekiciydi bence. Kendisi yaklaşık üç saat sürüyor. Tek sıkıntısı doğru sona ulaşmak veya nispeten daha iyi sonları görebilmek için birkaç defa daha oynama gerekliliği. Benim buna sabrım olmadığı için önüme gelen sonla yetindim ve oyunla vedalaştım. 

Kamaniki on Deviantart

Hikaye kısaca annesi az bir süre önce ölmüş olan, babasıyla büyük bir malikanede yaşayan Aya'nın çok sevdiği babasının pek de göründüğü gibi biri olmadığını öğrenmesi etrafında dönüyor.

Spoiler'lı yeri okumayacak olanlar için üstü kapalı olarak açıklayayım; oyunun adından da belli olduğu gibi kızın babasında bir sorun olduğu belli, bunda hem fikiriz. Tüm bunlara rağmen Aya'nın, yaşı bazı şeylere erecek kadar olmasına karşın, haksız tarafın peşinden gitmesi sinirimi bozdu. Bakın, bu kız on bir yaşında. Altı değil, sekiz değil. On bir. Evet hala çocuk ama bu kadar da aptal olunmaz. Neredeyse ergenliğe girecek bazı şeylere aklının basması lazım. Oyunun adı Mad Father yerine Dumb Daughter olmalıymış.

/!\ Spoiler Başlangıcı /!\

......................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

Oyunun adından da anlaşıldığı üzere adam manyak. Delinin teki. İnsanları büyük küçük demeden kesip biçip doğruyor. En ufak bir acıma duygusu yok, hatta öz kızını bile oyuncak bebeğe çevirme planları yapıyor, karısını öldürüyor, çocukken sokakta bulup eve getirdiği mülteci kızla kırıştırıyor, ama bizim gerizekalı embesil kızımız tüm bu gördüklerine ve kurbanların anılarını bizzat ilk elden izlemesine rağmen ne yapıyor? İlle de babamı kurtaracağım diyor ve bu tavrı oyunun sonuna kadar sürüyor. Affedersin de babana sokayım aq.

Yaş meselesine bu yüzden değindim. Yedi sekiz, hadi bilemedin altı yaşında ufacık bir çocuk olsa diyeceğim ki annesini kaybettikten sonra doğal olarak hayatta kalan tek ebeveynine dört elle sarılıyor. E, sen seneye ergenliğe gireceksin be kızım, aptal mısın? Hem de o kadar gördüğün ve yaşadığın şeylerden sonra. Baba dediğin herif ananı öldürmüş, sana abla olsun diye eve getirdiği kızı katletmiş sen hala aklın bir karış havada geziniyorsun. Tamam başkalarını düşünmüyorsun onu anladık, kendini de mi düşünmüyorsun herif seni bez bebek yapacak aloooo. O kadar uyuz oldum ki oyunun sonunda tabii ki babasını kurtarmadım, sonunda da babasının annesini aldattığı Maria denen şıllık tarafından öldürüldü. Kusura bakmasın ama hak etti.

......................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

......................................................................................................................................................................

/!\ Spoiler Bitişi /!\

Oyunda haliyle puzzle'lar var, gayet yerinde buldum. İnsanı delirtmeyen, çözmesi keyifli bölümler vardı. Piksel grafikleri oldum olası sevdiğim için benden artı puan aldı. Ses dizaynına gelirsek mizofoniniz varsa bazı ses efektlerinden ve tekrar eden adım seslerinden rahatsız olabilirsiniz. 

Mad Father'ın esas olayı olan korku öğelerine gelirsek intikam isteyen hayaletler, kuduz köpekler, bıçaklı bebekler, zombiler ve nicesini düşündüğümüzde düşman tipi gayet yeterliydi fakat oyunun bitmesine yakın bir iki kısım haricinde ne yazık ki korkmadım. Ne yazık ki diyorum çünkü bu tarz medyaları izler veya oynarken gerilmek hoşuma gidiyor. ( ͡° ͜ʖ ͡°)
Oyundaki favori karakterimse Aya'nın tavşanı Kartopu oldu. İçlerinden en akıllısı o. (Ve en şirini.)🐇

Şimdi yiğidi öldür hakkını yeme kısmına geldik. Mad Father'ın lore'u öyle tek oynanışta ortaya çıkacak bir lore değil. Bu olaylar neden oluyor, herkes yaptığı şeyi durduk yere mi yapmaya başladı, bunların hep cevabı var aslında. "Sabırlıyımdır, oyunu da beğendim." derseniz tekrar tekrar oynayıp görmediğiniz şeyleri açığa çıkarabilir, hatta üstüne cila olsun diye remake'i de çekebilirsiniz. Ama ben Game of Thrones'un her detayını etrafıma ballandıra ballandıra anlatıp, kaçıncı sezonda olduğumu sorduklarında "Birinci sezon." dedikten sonra yüzlerinde şaşkınlık yaratan wikipedi/fandom okuma alışkanlığımı bu oyunda da yaparak lore'u defalarca oynamadan öğrendim. İşte o zaman bazı şeylere heeeeeeee, güzel oyunmuş lan diyebiliyorsunuz.

Oyun 2025 güncel fiyatıyla 5.79$ olup, indirimlerde 2.89$'a kadar iniyor. Yıllarca Steam'de görüp kafamda büyüttüğüm kadar bir yapım olmasa da, bence şans verilmesi gereken bir oyun Mad Father. Korku, gizem, RPGMaker ve piksel grafik sevenlerdenseniz bir deneyin derim.

Sonraki yazılarda görüşmek üzere!